ΤΗ Θ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Πολυεύκτου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής.

Ήχος πλ. δ'

Κύριε εί καί κριτηρίω

Κύριε, εί καί Ιωάννη παρέστης, εν Ιορδάνη ως άνθρωπος, αλλ' ουκ απελείφθης τού θρόνου, τώ Πατρί συγκαθεζόμενος, καί βαπτισθείς δι' ημάς, τόν κόσμον hλευθέρωσας, εκ τής δουλείας τού αλλοτρίου, ως οικτίρμων καί φιλάνθρωπος.

Κύριε, εί καί Ιορδάνου τά ρείθρα, περιεβάλου ως άνθρωπος, αλλ' εμαρτυρήθης εξ ύψους, τή καταβάσει τού Πνεύματος, καί η φωνή τού Πατρός, Υιόν σε εμαρτύρησεν, αλλ' εμφάνηθι καί παράσχου, αφθαρσίαν ταίς ψυχαίς ημών.

Κύριε, σύ εκ τού Πατρός πρό αιώνων, γεννηθείς ο αναλλοίωτος, ήλθες επ' εσχάτων τών χρόνων, καί μορφήν δούλου ανέλαβες, καί τήν εικόνα τήν σήν, ως Κτίστης ανεκαίνισας, βαπτισθείς γάρ εδωρήσω, αφθαρσίαν ταίς ψυχαίς ημών.

Στιχηρά Προσόμοια τού Αγίου

Ήχος α'

Τών ουρανίων ταγμάτων

Δαυϊτικώς ως εκ λάκκου, ταλαιπωρίας Χριστός, καί εκ πηλού ιλύος, τών ειδώλων τής πλάνης, ανήγαγέ σε Μάρτυς, έστησε γάρ, επί πέτραν τούς πόδας σου, τής εαυτού επιγνώσεως μυστικώς, όν ικέτευε σωθήναι ημάς.

Ούτε συζύγου ο πόθος, ούτε τών τέκνων στοργή, ού κηδεστού αξία, ούτε περιουσία, κτημάτων ή χρημάτων, σού τό στερρόν, τής ψυχής παρεσάλευσαν, από τής Πίστεως όντως τής εις Χριστόν, παμμακάριστε Πολύευκτε.

Καί πρό τής χάριτος Μάκαρ, τής σής αθλήσεως, δικαιοσύνης έργοις, αληθώς εκοσμήθης, όθεν μετά ταύτα, Μάρτυς πιστός, ηξιώθης γενέσθαι Χριστού, εν τώ ιδίω σου αίματι βαπτισθείς, εις τόν θάνατον αυτού ευσεβώς.

Δόξα... Τού Αγίου

Ήχος α'  Βύζαντος

Τά τών Αγγέλων στρατεύματα, σήμερον χορεύουσιν, επί τή μνήμη τού Μάρτυρος Πολυεύκτου, καί τών ανθρώπων τό γένος, πιστώς πανηγυρίζει, καί χαρμονικώς εκβοά. Χαίροις Πανεύφημε, ο τού πολυπλόκου Βελίαρ, τά ένεδρα τροπωσάμενος, καί τής νίκης τόν στέφανον, παρά Χριστού αναδησάμενος. Χαίροις Στρατιώτα τού μεγάλου Βασιλέως, καί Σωτήρος ημών, ο τούς βωμούς τών ειδώλων καταστρεψάμενος. Χαίροις Μαρτύρων εγκαλλώπισμα. Πρέσβευε λυτρωθήναι από πάσης ανάγκης, τούς εν πίστει εκτελούντας, τήν αεισέβαστον μνήμην σου.

Καί νύν... Τής Εορτής

Ήχος β'

Σήμερον ο ουρανού καί γής Ποιητής, παραγίνεται σαρκί εν Ιορδάνη, βάπτισμα αιτών ο αναμάρτητος, ίνα καθάρη τόν κόσμον από τής πλάνης τού εχθρού, καί βαπτίζεται υπό δούλου ο Δεσπότης τών απάντων, καί καθαρισμόν δι' ύδατος, τώ γένει τών ανθρώπων δωρείται. Αυτώ βοήσωμεν, ο επιφανείς Θεός ημών, δόξα σοι.

Απόστιχα Στιχηρά Προσόμοια

Ήχος πλ. β'

Τριήμερος ανέστης Χριστέ

Επέστης εν τοίς ύδασιν, ο πάσιν ακατάληπτος, τώ Προδρόμω, υποκλίνας κεφαλήν, καί κόσμον αγιάσας, δουλείας ελυτρώσω, τώ βαπτισμώ σου Αναμάρτητε.

Στίχ. Η θάλασσα είδε καί έφυγεν, ο Ιορδάνης εστάφη εις οπίσω.

Υιόν αγαπητόν ο Πατήρ, εκ τών υψίστων άνωθεν, καί τό Πνεύμα εμαρτύρει σε Χριστέ, δι' ού τό τής Τριάδος, μυστήριον εγνώσθη, εν, Ιορδάνη βαπτισθέντος σου.

Στίχ. Τί σοί εστι θάλασσα, ότι έφυγες; καί σοί Ιοράνη ότι ανεχώρησας εις τά οπίσω;

Η γίασας τά ρείθρα Σωτήρ, τού Ιορδάνου άπαντα, καί τήν φύσιν, τών υδάτων ως Θεός, διό σε καί δοξάζει, τό γένος τών ανθρώπων, καί ανυμνεί σήν Επιφάνειαν.

Δοξα... Καί νύν... Ήχος δ'

Ο αναβαλλόμενος φώς ως ιμάτιον, δι' ημάς καθ' ημάς γενέσθαι κατηξίωσε, ρείθρα περιβάλλεται σήμερον τά Ιορδάνια, ουκ αυτός τούτων, πρός κάθαρσιν δεόμενος, αλλ' ημίν εν εαυτώ, οικονομών τήν αναγέννησιν. Ώ τού θαύματος! δίχα πυρός αναχωνεύει, καί αναπλάττει άνευ συντρίψεως, καί σώζει τούς εις αυτόν φωτιζομένους, Χριστός ο Θεός, καί Σωτήρ τών ψυχών ημών.

Απολυτίκιοv

Ήχος δ’  Ταχύ προκατάλαβε

Ο Μάρτυς σου, Κύριε, εν τή αθλήσει αυτού, τό στέφος εκομίσατο τής αφθαρσίας, εκ σού τού Θεού ημών, έχων γάρ τήν ισχύν σου, τούς τυράννους καθείλεν, έθραυσε καί δαιμόνων, τά ανίσχυρα θράση. Αυτού ταίς ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Απολυτίκιον τής εορτής  Ήχος α'

Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε, η τής Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις, τού γάρ Γεννήτορος η φωνή προσεμαρτύρει σοι, αγαπητόν σε Υιόν ονομάζουσα, καί τό Πνεύμα εν είδει περιστεράς, εβεβαίου τού λόγου τό ασφαλές. Ο επιφανείς Χριστέ ο Θεός, καί τόν κόσμον φωτίσας δόξα σοι.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα  Ήχος δ'

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Τοίς οικτιρμοίς σου ο Θεός δυσωπούμενος, τό πλανηθέν απολωλός εξεζήτησας, διά σπλάγχνα ελέους σου φιλάνθρωπε, όθεν παραγέγονας, επί τόν Ιορδάνην, γνωρίσαι τό μυστήριον, τής Αγίας Τριάδος, καί ανυμνούντες κραυγάζομεν πιστώς. Ήλθες εφάνης τό Φώς τό απρόσιτον.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα  Ήχος πλ. δ'

Ανέστης εκ νεκρών

Επέφανεν ημίν, ο τών όλων Δεσπότης, εν ρείθροις μυστικώς, Ιορδάνου χωνεύσαι, πάσαν τήν αμαρτίαν, ως ελεήμων καί υπεράγαθος, πάσα κτίσις σκιρτάτω, ότι βαπτίζεται Χριστός ο Κύριος, ο ευδοκήσας σώσαι ως Θεός, τό γένος τών ανθρώπων.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Ο Κανών τής Εορτής καί τού Αγίου, ού η ακροστιχίς.

Τήν σήν δίδου μοι Μάρτυς ευκταίαν χάριν

Θεοφάνους

Ωδή α'  Ήχος πλ. δ'

«Η κεκομμένη, τήν άτομον έτεμε, καί είδεν ήλιος γήν, ήν ουκ εθεάσατο, αλάστορα εχθρόν τό ύδωρ κατεπόντισε, καί άβατον διήλθεν Ισραήλ, ωδή ανεμέλπετο. Τώ Κυρίω άσωμεν, ενδόξως γάρ δεδόξασται

Τής πολυεύκτου, τρυφής εμφορούμενος, καί μακαρίας αίγλης, ένδοξε πληρούμενος, καί τής Αγγελικής χορείας αξιούμενος, τούς τήν σήν ευφημούντας Εορτήν, Πολύευκτε περίσωζε, τώ Κυρίω ψάλλοντας. Ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Η φωτοφόρος, καί εύσημος μνήμη σου, φωτος τού θειοτάτου, πλήρης ανατέταλκε, φωτίζουσα λαμπρώς, τούς πίστει ανυμνούντάς σε, γενναίε στρατιώτα τού Χριστού, Πολύευκτε πανόλβιε, τώ Κυρίω ψάλλοντας. Ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Νενευρωμένoς, ισχύϊ τού Πνεύματος, καί θείαν δυναστείαν, Μάκαρ ενδυσάμενος, εχώρησας στερρώς, πρός τήν πάλην τού αλάστορος, καί τούτον κατά κράτος καθελών, προθύμως ανεκραύγαζες. Τώ Κυρίω άσωμεν, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Θεοτοκίον

Σεσαρκωμένον, τόν πρότερον άσαρκον, Παρθένε Θεοτόκε, τέτοκας πανάχραντε, πανάμωμος σαφώς, Παρθένος διαμείνασα, τόν πλούτω ευσπλαγχνίας δι' ημάς, πτωχεύσαντα καί σώσαντα τούς αυτώ κραυγάζοντας, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Ωδή γ'

«Σύ εί τό στερέωμα, τών προστρεχόντων σοι Κύριε, σύ εί τό φώς τών εσκοτισμένων, καί υμνεί σε τό πνεύμά μου».

Ήμειψας τό φρόνημα, πρός τήν ευσέβειαν άνωθεν, αξιωθείς, θείας οπτασίας, τού Σωτήρος Πολύευκτε.

Νίκης εφιέμενος, πάντων κατέπτυσας Ένδοξε, τών επί γής, καί τής ουρανίου, κληρουχίας ηξίωσαι.

Δόξης ορεγόμενος, τής υπέρ έννοιαν ώρμησας, καρτερικώς, καί τήν τών ειδώλων, αδοξίαν κατέβαλες.

Θεοτοκίον

Ιθυνόν μοι Δέσποινα, τά διαβήματα, ίνα σου, πρός τόν Υιόν, δι' επαινουμένης, πολιτείας πορεύσωμαι.

Ο Ειρμός

«Σύ εί τό στερέωμα, τών προστρεχόντων σοι Κύριε, σύ εί τό φώς τών εσκοτισμένων, καί υμνεί σε τό πνεύμά μου».

Κάθισμα τού Αγίου

Ήχος πλ. α'

Τόν συνάναρχον Λόγον

Ως καλός στρατιώτης Χριστού τού πάντων Θεού, έν τή χάριτι τούτου ενδυναμούμενος, όλον μετέθηκας σαυτόν, εν τή αγάπη αυτού, διά Νεάρχου τού πιστού, συστρατιώτου σου σοφέ, διό νομιμως αθλήσας, αξίως εστεφανώθης, παρά Κυρίου Μάρτυς Πολύευκτε.

Δόξα... Καί νύν...

Τής Εορτής  όμοιον

Ιορδάνου τό ρείθρον περιβαλλόμενος, ο τό φώς παραδόξως αναβαλλόμενος, εν αυτώ τήν τού Αδάμ, φύσιν ανέπλασας, συντριβείσαν πονηρά, παρακοή Λόγε Θεού, διό σε ανευφημούμεν, καί τήν αγίαν σου πάντες, δοξολογούμεν Επιφάνειαν.

Ωδή γ'

«Σύ μου ισχύς, Κύριε, σύ μου καί δύναμις, σύ Θεός μου, σύ μου αγαλλίαμα, ο Πατρικούς κόλπους μή λιπών, καί τήν ημετέραν, πτωχείαν επισκεψάμενος, διό σύν τώ Προφήτη, Αββακούμ σοι κραυγάζω, τή δυνάμει σοι δόξα φιλάνθρωπε».

Δι' ευσεβούς, ομολογίας Πανάριστε, τώ Δεσπότη, σαυτόν προσενήνοχας, τήν δι' αυτόν, Ένδοξε σφαγήν, πόθω δεδεγμένος, καί μώμου παντός ελεύθερος, γενόμενος εντεύθεν, τώ Σωτήρι κραυγάζεις. Τή δυνάμει σου δόξα Φιλάνθρωπε.

Ο γλυκασμός, τής ευσεβείας ηδύνθη σοι, επτερώθης, θείας αγαπήσεως, τώ καθαρώ καί ειλικρινεί, πόθω τετρωμένος, καί έρωτι πυρπολούμενος, τής άνω Βασιλείας, μελωδείς τώ Δεσπότη. Τή δυνάμει σου δόξα Φιλάνθρωπε.

Υπερφυεί, ομοφροσύνη συνδούμενος, τώ Νεάρχω, τούτου τε τοίς ρήμασι, κατηχηθείς, πρός τήν ευσεβή, πίστιν τής Τριάδος, θεόφρον Μάρτυς Πολύευκτε, τής όντως πολυεύκτου, καί τής πεποθημένης, ηξιώθης Mαρτύρων φαιδρότητος.

Μαρτυρικοίς συνηριθμήθης στρατεύμασι, βασιλείαν, έλαβες ασάλευτον, νεοσφαγής, ταύτης επιβάς, έτι τών αιμάτων, σταζόντων, ήχθης δέ Πάνσοφε, χαράς αδιαδόχου, καί φωτός ανεσπέρου, καί μεγάλης ευκλείας τευξόμενος.

Θεοτοκίον

Ο μοιωθείς, τοίς επί γής ο ουράνιος, ουρανίους, τούτους απειργάσατο, καί πεπονθώς, φύσει παθητή, θείας απαθείας, τήν μέθεξιν εδωρήσατο, τήν τούτον ούν τεκούσαν, απειρόγαμον Κόρην, Θεοτόκον ειδότες δοξάζομεν.

Ωδή ε'

«Ίνα τί με απώσω, από τού προσώπου σου το φώς τό άδυτον, καί εκάλυψέ με, τό αλλότριον σκότος τόν δείλαιον, αλλ' επίστρεψόν με, καί πρός τό φώς τών εντολών σου, τάς οδούς μου κατεύθυνον δέομαι».

Ίνα τής αϊδίου, τύχης απολαύσεως Μακαριώτατε, τά τερπνά τού βίου, καί τής φύσεως τήν οικειότητα, καί τρυφήν καί δόξαν, καί τήν ζωήν αυτήν παρείδες, καί ελπίδος τής σής ου διήμαρτες.

Μεμυσταγωγημένος, τά τής θείας όψεως θεία μυστήρια, σταθερά τή γνώμη, πρός τελείους αγώνες εχώρησας, καί τροπαιοφόρος, αναδειχθείς τών ακηράτων, ηηξιώθης στεφάνων Πολύευκτε.

Αθεώτατον σέβας, φύσει μισοπόνηρον έχων τό φρόνημα, ευσεβώς απώσω, καί Θεούς τούς ματαίους κατέστρεψας, ευσεβείας ζήλω πυρποληθείς καί προθυμίας, θεοπνεύστου πλησθείς Παναοίδιμε.

Θεοτοκίον

Ρήσεσι τών χειλέων, Πάναγνε επόμενοι σέ μακαρίζομεν, μετά σού γάρ όντως, μεγαλεία ποιήσας ο Κύριος, εμεγάλυνέ σε, καί αληθή Θεού Μητέρα, γεννηθείς εκ γαστρός σου ανέδειξεν.

Ωδή ς'

«Άβυσσος αμαρτιών, καί πταισμάτων καταιγίς με ταράττει, καί πρός βυθόν βιαίας συνωθεί απογνώσεως, αλλ' αυτός τήν κραταιάν, χείρά μοι έκτεινον, ως τώ Πέτρω, καί εκ βυθού ανάγαγε».

Τάξεως Αγγελικής, ηξιώθης αξιάγαστε Μάρτυς, αγγελικόν τόν ζήλον, προφανώς ενδειξάμενος, σύν αυτοίς ούν εκτενώς, Μάκαρ ικέτευε λυτρωθήναι, εκ πειρασμών τούς ανυμνούντάς σε.

Ύπνωσας αγαπητοίς,, Αθλητά τόν οφειλόμενον ύπνον, αποτμηθείς τήν κάραν, διά ξίφους πολύαθλε, καί τανύν εν ουρανοίς, κλήρον ακήρατον εκληρώσω, μετά Μαρτύρων αυλιζόμενος.

Σύμμορφος καί κοινωνός, παθημάτων τού Σωτήρος εγένου, τού δι' ημάς τώ πάθει, τού Σταυρού ομιλήσαντος, καί νύν Μάκαρ σύν αυτώ, ως επηγγείλατο βασιλεύεις, εις τόν αιώνα τόν απέραντον.

Θεοτοκίον

Έχουσα τό συμπαθές, ως τεκούσα τόν φιλάνθρωπον Λόγον, σώσον ημάς βιαίας, καί δεινής περιστάσεως, σέ γάρ μόνον οι πιστοί, πάναγνε Δέσποινα προστασίαν, ακαταμάχητον κεκτήμεθα.

Ο Ειρμός

«Άβυσσος αμαρτιών, καί πταισμάτων καταιγίς με ταράττει, καί πρός βυθόν βιαίας συνωθεί απογνώσεως, αλλ' Αυτός τήν κραταιάν, χείρά μοι έκτεινον, ως τώ Πέτρω, καί εκ βυθού φθοράς ανάγαγε».

Κοντάκιον τού Αγίου

Ήχος δ'

Επεφάνης σήμερον

Ο Δεσπότης κλίνας μέν εν Ιορδάνη, κεφαλήν συνέτριψε, τάς τών δρακόντων κεφαλάς, τού Αθλοφόρου η κάρα δέ, αποτμηθείσα τόν δόλιον ήσχυνεν.

Ο Οίκος

Εν Ιορδάνη ποταμώ, ο Κτίστης τών απάντων, τήν κάραν υποκλίνας, τό Βάπτισμα λαμβάνει, καί τών δρακόντων κεφαλάς αοράτως συνθλάσας, ρώμην παρέσχε τοίς βροτοίς κατά τού μεγαλόφρονος, τού πρίν εν Παραδείσω πτερνίσαντος τόν Αδάμ, εν βρώσει τή τού ξύλου, καί θανάτω υποβαλόντος αυτόν παρ' ελπίδα. Διό ο αθλητής νύν Πολύευκτος, κολακείαις γυναικός μή υποκύψας, ήθλησε στερρώς, προτείνας τήν κάραν, ήνπερ αποτμηθείσα, τόν δόλιον ήσχυνε.

Συναξάριον

Τή Θ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Πολυεύκτου.

Στίχοι

·          Ο Πολύευκτος, ού πάθος τομή Λόγε,

·          Πολλής δι' ευχής, είχε σού παθείν χάριν.

·          Αμφ' ενάτην Πολύευκτε τομή μέγα δώκέ σου εύχος.

Τή αυτή ημέρα, Mνήμη τού οσίου Πατρός ημών Ευστρατίου τού θαυματουργού.

Στίχοι

·          Κάν Ευστρατίου πνεύμα λαμβάνη πόλος,

·          Τό σωμα τή γή θαυμάτων βλύζει χάριν.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον καί σώσον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

«Θεού συγκατάβασιν, τό πύρ ηδέσθη εν Bαβυλώνι ποτέ, διά τούτο οι Παίδες εν τή καμίνω αγαλλομένω ποδί, ως εν λειμώνι χορεύοντες έψαλλον. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών».

Υπέδειξας Δέσποτα, τώ σώ οικέτη τήν δυναστείαν σου, διά τούτο Προθύμως, πρός τούς αγώνας, ήλθεν αυτόκλητος, καί νικηφόρος γενόμενος έψαλλεν. Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Κλητή καί πανεύσημος, η εορτή σου Μάρτυς ανέτειλε, τής γάρ επιφανείας τού σού Δεσπότου, φώς επιφέρεται, καί καταυγάζει τούς πίστει κραυγάζοντας. Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Τόν πλούτον τόν άσυλον, τό διαμένον εύρες αξίωμα, καί τό μη διαπίπτον, αλλ' εις αιώνας αϊδιούμενον, είληφας κλέος, κραυγάζων θεσπέσιε. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Ανάρχω Γεννήτορι, τόν συννημένως αεί νοούμενον, συλλαβoύσα Παρθένε, σεσαρκωμένον Υιόν γεγέννηκας, διά τό σώσαι τούς πίστει κραυγάζοντας. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ωδή η'

«Επταπλασίως κάμινον, τών Χαλδαίων ο τύραννος, τοίς θεοσεβέσιν, εμμανώς εξέκαυσε. δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τούτους ιδών, τόν Δημιουργόν, καί Λυτρωτήν ανεβόα, οι παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ιερουργείται σήμερον, η πολύευκτος, μνήμη σου, Μάρτυς τού Χριστού, αθλοφόρε Πολύευκτε. Χριστώ γάρ ευάρεστος, δεκτή θυσία γέγονας, τώ σφαγιασθέντι, διά σέ καί τυθέντι, όν παίδες ευλογούσιν, ιερείς ανυμνούσι, λαοί υπερυψούσιν, εις πάντας τούς αιώνας.

Αθλητικην τήν ένστασιν, Αθλητά μέχρις αίματος, επιδεδειγμένος, επί γής Πολύευκτε, παστάδα πολύφωτον, εν ουρανοίς εσκήνωσας, τή τών σών αιμάτων, βαπτισθείς κολυμβήθρα, καί μέλπων. Τόν Δεσπότην, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Νενεκρωμένην πταίσμασι, τήν ψυχήν μου ανάστησον, τή μαρτυρική σου, παρρησία χρώμενος, τοίς θείοις προστάγμασι, διαρρυθμίζων Ένδοξε, αξιοπρεπώς, πρός αρετήν επιστρέφων, βοώσαν. Τόν Δεσπότην, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Χαίρε δι' ής εσχήκαμεν, τήν χαράν τήν αιώνιον. Χαίρε τό τής Εύας, σκυθρωπόν η λύσασα, Αδάμ τήν κατήφειαν, πρός τό φαιδρόν η τρέψασα. Χαίρε η Θεόν, σωματωθέντα τεκούσα, Παρθένε Θεοτόκε, τών πιστών η προστάτις, τών σέ υπερυψούντων, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Επταπλασίως κάμινον, τών Χαλδαίων ο τύραννος, τοίς θεοσεβέσιν, εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τούτους ιδών, τόν Δημιουργόν, καί Λυτρωτήν ανεβόα, οι παίδες ευλογείτε, ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ'

«Έφριξε πάσα ακοή, τήν απόρρητον Θεού συγκατάβασιν! όπως ο Ύψιστος, εκών κατήλθε μέχρι καί σώματος, παρθενικής από γαστρός, γενόμενος άνθρωπος. Διό τήν άχραντον, Θεοτόκον οι πιστοί μεγαλύνομεν».

Άγε δή τόν θεοστεφή, φιλομάρτυρες υμνήσωμεν Μάρτυρα, όν συνεδόξασε, τή φωτωνύμω αυτού ο Ύψιστος, Επιφανεία καί σεπτή, ημέρα τετίμηκε, καί εστεφάνωσε, καί ενθέοις αρεταίς κατεκόσμησε.

Ρεύμασι τών μαρτυρικών, εκχυθέντων σου αιμάτων απέπνιξας, τόν δυσμενέστατον, τόν τήν κακίαν δημιουργήσαντα, τήν Εκκλησίαν δέ Χριστού, αρδεύων εφαίδρυνας, θεομακάριστε, τήν εν πίστει σε αεί μακαρίζουσαν.

Ίθι μοι Μάρτυς αρρωγός, πειρασμών με εκ ποικίλων ρυόμενος, καί περιστάσεων, δεσμών τε λύων τής αιρέσεως, καί χαλεπής ελευθερών, φρουράς ταίς πρεσβείαις σου, τόν ανυμνούντά σε, διανοία καθαρά παναοίδιμε.

Θεοτοκίον

Νόμου τε σύ καί Προφητών, τό κεφάλαιον Χριστόν καί τό πλήρωμα, Πάναγνε τέτοκας, δι' ευσπλαγχνίας, απειρονπέλαγος, ενανθρωπήσαι δι' ημάς, εκ σού ευδοκήσαντα, καί διασώσαντα, τούς εν πίστει σε αεί μεγαλύνοντας.

Ο Ειρμος

«Έφριξε πάσα ακοή, τήν απόρρητον Θεού συγκατάβασιν! όπως ο Ύψιστος, εκών κατήλθε μέχρι καί σώματος, παρθενικής από γαστρός, γενόμενος άνθρωπος. Διό τήν άχραντον, Θεοτόκον οι πιστοί μεγαλύνoμεν».

Εξαποστειλάριον τού Αγίου

Εν πνεύματι τώ ιερώ

Πολύευκτον κτησάμενος, εκ ψυχής Πολυεύκτου, τόν πλούτον τόν ουράνιον, ώ Πολύευκτε μάκαρ, καί δόξαν καί λαμπροτητα, εν Θεώ γενόμενος, καί στέφος θείον εδέξω, εκ χειρός τού Υψίστου, σύν Μαρτύρων τοίς χοροίς, ως Μάρτυς τής αληθείας.

Έτερον τής Εορτής  όμοιον

Εν δουλικώ τώ σχήματι, παραγέγονας Λόγε, καί Βάπτισμα ο άχρονος, ως βροτός επεζήτεις, εξέστη γή καί ουρανός, καί Αγγέλων τάγματα, καί τών υδάτων η φύσις, ο δέ Πρόδρομος πτήξας, εν δειλία καί χαρά, τήν λειτουργίαν ετέλει.

Απόστιχα Στιχηρά Προσόμοια

Ήχος πλ. β'

Αι Αγγελικαί

Φράσον καί ειπέ, ώ Προφήτα Ησαία. Τίς ο κεκραγώς, εν ερήμω τή βοήσει; Αντλήσατε δή ύδωρ, ευφροσύνης καθάρσιον. Ούτος Ιωάννης ο βαπτίζων, εν τή ερήμω καί βοήσας, Χριστός έρχεται. Ευλογημένος ο φανείς, Θεός ημών δόξα σοι.

Στίχ. Η θάλασσα είδε καί έφυγεν, ο Ιορδάνης εστάφη εις οπίσω.

Ώ τής υπέρ νούν, καί αφάτου ευσπλαγχνίας! πώς ο Ποιητής, τώ ποιήματι προσκλίνει, τήν άχραντον καί θείαν, κορυφήν τώ βαπτίσματι! Δόξα τώ φανέντι εν τώ κόσμω, καί ζωήν ημίν παρεσχηκότι, εν ώ ψάλλομεν. Ευλογημένος ο φανείς, Θεός ημών δόξα σοι.

Στίχ. Τί σοί εστι θάλασσα, ότι έφυγες; καί σοί Ιοράνη ότι ανεχώρησας εις τά οπίσω;

Ως επιβλαβών, τών γηϊνων απαχθέντες, δεύτε νοητώς, καθαρθώμεν τάς αισθήσεις, καί τόν Χριστόν ιδόντες εν σαρκί βαπτιζόμενον, υπό Ιωάννου τού Προδρόμου, πάντες σύν αυτώ υμνολογούντες, πιστώς κράξωμεν. Ευλογημένος ο φανείς, Θεός ημών δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... όμοιον

Τρυφή ζωτική, εκ χειμάρρου Ιορδάνου, ανέβλυσεν ημίν, τού Βαπτίσματος η χάρις, εν ώ οι φωτισθέντες, τώ Βαπτίσματι λέγομεν, Δόξα τώ φανέντι εν τώ κόσμω, καί ζωήν ημίν παρεσχηκότι, ώ καί ψάλλομεν. Ευλογημένος ο φανείς, Θεός ημών δόξα σοι.

Η λοιπή Ακολουθία τού Όρθρου, ως σύνηθες, καί Απόλυσις